ਹੁੰਦੇ ਨਹੀਂ ਸੁਚੇਤ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਕਿਰਤੀ ਤੇ ਕਾਮੇ।
ਅਜ਼ਾਦ ਹੁੰਦਿਆਂ ਵਾਂਗ ਗੁਲਾਮਾਂ ਜਿੰਦਗੀ ਜਿਉਣੀ ਪਊ,
ਪਈ ਪੰਜਾਲੀ ਲਾਹ ਧੌਣ ਤੋਂ ਜਦ ਕਰਦੇ ਨਹੀਂ ਲਾਮ੍ਹੇ।
ਲਾਲ ਬਹੀ ਚ ਜਦ ਤੱਕ ਦਰਜ ਕਮਾਈ ਹੋਊ ਕਾਮੇ ਦੀ,
ਕਦੇ ਮਜਦੂਰ ਖੁਸ਼ਹਾਲ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ਲੱਖ ਬਦਲ ਲਏ ਜਾਮੇ।
ਹੋ ਲਿਖਾਰੀ ਕਿਸਮਤ ਦੇ ਕਿਉਂ ਕੋਸੋ ਕਿਸਮਤ ਨੂੰ,
ਦੱਸੋ ਕਿਹੜਾ ਖੁਦਾ ਖੜਜੂ ਆ ਤੁਸਾਂ ਦੀ ਥਾਂਵੇ।
ਪੋਰੀ ਪੋਰੀ ਕੱਟਕੇ ਹੋਂਦ ਮਿਟਾਈ ਜਾਵੇ ਰੁੱਖਾਂ ਦੀ,
ਲੱਖ ਅਲਾਮਤਾਂ ਦੂਰ ਹੁੰਦੀਆਂ ਬੈਠ ਜਿੰਨਾਂ ਦੀ ਛਾਵੇਂ।
ਚੰਦ ਛਿੱਲੜਾਂ ਨੇ ਕਰਤਾ ਸਿੱਧੂ ਕਿੰਨਾਂ ਬੇ-ਮੋਹਾ ਬੰਦਾ,
ਮਾਂ, ਪਿਉ, ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ ਤੋਂ ਇਹ ਹੁੰਦਾ ਜਾਦਾ ਲਾਮ੍ਹੇ।
****
No comments:
Post a Comment