ਆ ਬਹੁੜ ਮਹਿਰਮਾ ਵੇ ਤੱਕ ਲੈ ਜਿੰਦ ਵਿਯੋਗਣ ਹੋਈ
ਸਾਨੂੰ ਹਸਦਿਆਂ ਹਸਦਿਆਂ ਨੂੰ ਵੇ ਤੂੰ ਰੋਗ ਲਾ ਗਿਐਂ ਕੋਈ
ਤੇਰੇ ਬਾਝੋਂ ਸਾਰੇ ਪਿੰਡ ਦੀਆਂ ਤੱਕੀਆਂ ਸੁੰਨੀਆ ਗਲ਼ੀਆਂ ਵੇ
ਕਿਹੜੇ ਰਾਹੋਂ ਤੂੰ ਆਵੇਂਗਾ ਤੇਰੀਆਂ ਰਾਹਾਂ ਮੱਲੀਆਂ ਵੇ
ਜੀਹਦੇ ਨਾਲ਼ ਗੱਲ ਕਰੀਏ ਯਾਦ ਵਿਚ ਹਉਕੇ ਭਰਦਾ ਸੋਈ...
ਤੇਰਾ ਹੱਸਦਾ ਹੱਸਦਾ ਚਿਹਰਾ ਸੱਜਣਾ ਕਿਵੇਂ ਭੁਲਾਵਾਂ ਮੈਂ
ਤੂੰ ਨਾ ਭਰੇਂ ਹੁੰਘਾਰਾ ਕੋਈ ਤੈਨੂੰ ਰੋਜ਼ ਬੁਲਾਵਾਂ ਮੈਂ
ਫੋਟੋ ਤੇਰੀ ਰੱਖ ਮੂਹਰੇ ਵੇ ਜਾਵਾਂ ਹਰ ਪਲ ਸੱਜਣਾ ਰੋਈ...
ਤੇਰੇ ਬਾਝੋਂ ਦੱਸ ਜਾ ਕੀਹਨੂੰ ਦਿਲ ਦਾ ਹਾਲ ਸੁਣਾਵਾਂ ਵੇ
ਵਾਰੀ ਵਾਰੀ ਫੋਨ ਉਠਾ ਕੇ ਤੇਰਾ ਨੰਬਰ ਲਾਵਾਂ ਵੇ
ਬਿਨ ਹਾਲ ਸੁਣਾਇਆਂ ਵੇ ਕਦੇ ਨਾ ਲੰਘਿਆ ਸੀ ਦਿਨ ਕੋਈ..
ਚੰਦਿਆਣੀ ਵਿਚ ਤੇਰੇ ਬਾਝੋਂ ਹਰ ਦਿਲ ਸੋਗੀ ਸੋਗੀ ਏ
ਤੈਥੋਂ ਦੂਰੀ ਨੇ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਇਹ ਦਿਲ ਚੰਦਰਾ ਰੋਗੀ ਏ
ਨਾ ਨੈਣੀਂ ਨੀਂਦ ਪਵੇ ਨਾ ਹੀ ਮਿਲਦੀ ਕਿਧਰੇ ਢੋਈ....
ਆ ਬਹੁੜ ਮਹਿਰਮਾ ਵੇ ਤੱਕ ਲੈ ਜਿੰਦ ਵਿਯੋਗਣ ਹੋਈ
ਸਾਹਿਤਕ ਇੰਟਰਨੈੱਟ ਮੈਗਜ਼ੀਨ "ਸ਼ਬਦ ਸਾਂਝ" 'ਤੇ ਆਪਜੀ ਦਾ ਨਿੱਘਾ ਸਵਾਗਤ ਹੈ । ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਤੇ ਪ੍ਰਸਾਰ ਲਈ ਇਹ ਇੱਕ ਨਿਮਾਣਾ ਜਿਹਾ ਉੱਦਮ ਹੈ । "ਸ਼ਬਦ ਸਾਂਝ" ਦਾ ਕਿਸੇ ਵੀ ਰਾਜਨੀਤਿਕ, ਵਪਾਰਿਕ ਜਾਂ ਧਾਰਮਿਕ ਸੰਸਥਾ ਨਾਲ ਕੋਈ ਸਿੱਧਾ ਜਾਂ ਅਸਿੱਧਾ ਸੰਬੰਧ ਨਹੀਂ ਹੈ । ਆਪ ਜੀ ਦੇ ਹੁੰਗਾਰੇ ਦੀ ਭਰਪੂਰ ਆਸ ਰਹੇਗੀ ।
No comments:
Post a Comment